Łukasz Kobyliński z Zabrza

Jednocześnie pragniemy zapewnić, iż wszelkie środki pieniężne zgromadzone na subkoncie Łukaszka, a niewydatkowane przez nas zostaną przekazane na szczytne cele, mając na myśli oczywiście cele statutowe „Fundacji Iskierka” czy też wsparcie finansowe osób pilnie potrzebujących. Lista takich osób potrzebujących pomocy finansowej w okresie długiego i ciężkiego procesu leczenia onkologicznego jest niewyobrażalna.

Nie mówiąc o ogromnych potrzebach oddziałów onkologii i hematologii w państwowych placówkach leczniczych. Każda złotówka przekazana na te cele może, choć na chwile pozwolić zapomnieć o trudach walki z chorobą. Dlatego nawet niewielkie wsparcie może oznaczać duże zmiany w życiu dzieci. Zdajemy sobie sprawę, jak wiele jest osób potrzebujących i zwracających się do Państwa o pomoc, tym bardziej jesteśmy wdzięczni za to, że wspieracie Państwo naszego Łukaszka.

Naszych podziękowań za ogrom serca, zainteresowanie, słowa otuchy oraz okazaną pomoc nie możemy złożyć Państwu osobiście, ponieważ nie znamy danych naszych Darczyńców. Dlatego też tą drogą wszystkim naszym dobrym Aniołom - razem i każdemu z osobna serdecznie dziękujemy za to, że jesteście z nami, że wspólnie z nami wspieracie Łukaszka w drodze do zdrowia.

Łukaszek zakończył roczny pobyt w szpitalu i obecnie kontynuuje półtoraroczną chemioterapię w warunkach domowych pod stałą opieką Oddziału Onkologii i Hematologii Dziecięcej w Zabrzu. Cieszymy się, ze wreszcie możemy być razem w domu.

W połowie listopada 2012 roku u Łukaszka zdiagnozowano ostrą białaczkę limfoblastyczną. Do końca października 2013 roku Łukasz przebywał na Oddziale Onkologii i Hematologii Dziecięcej w Zabrzu, gdzie poddawany był chemioterapii i procesowi leczenia. Łukasz ma braciszka Bartusia, za którym bardzo tęsknił.

Łukasz jest pasjonatem kolejnictwa, marzy o uczestnictwie w Paradzie Parowozów, a tymczasem swój czas wypełnia oglądaniem serialu „Tomek i Przyjaciele”, „Stacyjkowo” oraz zabawą lokomotywami z tej serii. Innym szczególnym zainteresowaniem Łukaszka są śmieciarki. Łukasz dokładnie znał „osiedlowy rozkład jazdy” śmieciarek i potrafił ich cierpliwie wypatrywać. Głęboko wierzymy, że uda mu się wytrwać w tej trudnej życiowej próbie.

Za każdą ofiarowaną pomoc serdecznie dziękujemy, Rodzice Małgosia i Tomek.