Nawałka chcę zostać na Roosevelta

Kiedy porozmawia pan z prezesem Łukaszem Mazurem o swojej przyszłości w Górniku?

Już rozmawiamy, ale sądzę, że spotkamy się w środę i wtedy wiele spraw się wyjaśni.

Zapytam wprost: chce pan zostać w tym klubie?

(chwila ciszy). Na tak postawione pytanie też odpowiem wprost: tak, chcę, Widzę w oczach zawodników błysk, którego nie było, gdy do Górnika przychodziłem, teraz znów tworzą drużynę, która zna swoją wartość, i która udowodniła to awansując do ekstraklasy.

To dlaczego nie powie pan: na pewno zostaję na Roosevelta?

Bo zależy to od spełnienia pewnych warunków. Przedstawię je oczywiście prezesowi, mówienie o nich najpierw w prasie byłoby nieeleganckie.

Zamelduje pan też prezesowi "wykonanie zadania"?

Przecież już o tym wie (śmiech). Naprawdę cieszę się, że je wykonaliśmy. Pamiętam przecież, jak wiele osób z tak zwanego środowiska pukało się w czoło na wieść, że przejmuję Górnika. Oni już postawili na awansie krzyżyk, nie wierzyli, że misja może się udać, a tu proszę bardzo: to jednak my śmiejemy się ostatni.

Co było najtrudniejsze?

Odbudowanie psychiki drużyny. Przecież ci zawodnicy wychodzili na mecz i za chwilę słyszeli gwizdy. Zacząłem więc im powtarzać, że co ich nie zabije, to ich wzmocni. I wystawiałem na próby charakteru. Różne, nie o wszystkich opowiem, ale na przykład treningi rozpoczynane o 6 rano czy kończone o 20 też temu służyły. Widziałem jednak, że zaakceptowali moje metody. Jak widać opłaciło się.

Mieliście też sporo szczęścia, gdy rywale zaczęli tracić punkty.

Mówi pan "szczęścia", a ja powiem tak: ono sprzyja lepszym i tym, którzy ciężko pracują. Poza tym to my sami wygraliśmy na ŁKS-ie i Pogoni. Bez tych zwycięstw żadne wyniki rywali nie byłyby już w stanie nas uratować.

Ma pan już listę transferową?

Mam. To jednak kolejny temat, o którym najpierw porozmawiam z prezesem.